My Secretary คุณเลขาสุดที่รัก

นายเสฏฐวุฒิ เสาวภาคย์ (บอสเซน)

คุณเลขาทัตพิชา เธียรวิชญ์ (พิชา)

เพราะแอลกอฮอล์ที่ทำให้ทั้งสองคนมีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งเกินคำว่าเจ้านายกับลูกน้อง

เสฏฐวุธ (บอสเซน) 

 

เลขาทัตพิชา (พิชา)

ทัตพิชาตื่นขึ้นมาในอ้อมกอดของเสฏฐวุธเจ้านายของหล่อนด้วยสภาพเปลือยเปล่าล่อนจ้อน หล่อนไม่แน่ใจกับภาพที่ปรากฏต่อสายตาจึงหลับตาลงสะบัดหน้าเร่าๆ ขับไล่ภาพพวกนั้นออกไปจากสมองก่อนจะลืมตาขึ้นอีกครั้ง แต่ครั้งนี้มันชัดเจนยิ่งกว่าเก่าเสียอีก หล่อนกับเขาต่างก็ไม่ได้สวมใส่อะไรเลยสักชิ้นเดียวจริงๆ ดวงตากลมสวยโตกระพริบถี่ ทัตพิชาหายใจหอบอย่างตื่นตระหนก หล่อนรีบลุกขึ้นย่องกริบไปคว้าเอาเสื้อผ้าที่กองอยู่บนพื้นขึ้นมาสวมใส่อย่างตะลีตะลาน เสฏฐวุธขยับตัวทำท่าเหมือนกำลังจะตื่น ทัตพิชารีบซอยเท้าเร็ว ๆ วิ่งหลบเข้าไปในห้องน้ำแล้วปิดประตูขังตัวเองเอาไว้

“ ทำไงดี ทำยังไงดี? ” ทัตพิชาหน้าซีดขาวเหงื่อเม็ดเล็กๆ ผุดพราวเต็มใบหน้า หล่อนหมุนตัวไปมาอยู่ภายในห้องน้ำอย่างคิดอะไรไม่ออก เมื่อคืนนี้หล่อนจำได้ว่านั่งดื่มเป็นเพื่อนเขา พอพยายามนึกภาพบางอย่างผุดขึ้นมาในสมอง หล่อนกอดเขา เขาจูบหล่อนมันเป็นจูบที่หวานละมุนราวกับความฝัน แล้วหลังจากนั้นก็… ทัตพิชาใจหายวูบ หล่อนรู้สึกเหมือนมีไฟฟ้าแรงสูงวิ่งผ่านไปทั่วร่าง นี้หล่อนกับเขา “ ไม่จริง มันต้องไม่เป็นอย่างนั้น ”

ก๊อก ก๊อก… 

เสียงเคาะประตูทำให้ทัตพิชาสะดุ้งสุดตัว หล่อนงุ่นง่านหยิบจับอะไรไม่ถูก 

“ พิชาครับคุณแต่งตัวเสร็จแล้วรึยัง ผมอยากเข้าห้องน้ำ ” เสฏฐวุธพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ เหมือนเมื่อคืนนี้ไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้น 

ทัตพิชาสูดลมหายใจเข้าอีกครั้ง หล่อนพยายามรวบรวมสติที่เตลิดเปิดเปิงกลับมา “ เสร็จแล้วค่ะ ” เสียงที่ตอบออกไปสั่นน้อย ๆ 

ชายหนุ่มยกยิ้ม “ เสร็จแล้วก็ออกมาสักทีซิครับลงไปเตรียมอาหารเช้าให้ผมด้วยนะ ” เขาสั่ง 

ทัพติชาแทบจะกรีดร้องออกมาดังๆ นี่เขาช่างไม่รู้สึกรู้สาอะไรบ้างเลยหรืออย่างไรนะ หล่อนทั้งโกรธและอาย “ ค่ะบอส ” หล่อนร้องตอบด้วยความเหลืออด 

ทัตพิชาเปิดประตูห้องน้ำช้าๆ เสฏฐวุธยืนใช้มือข้างหนึ่งเท้ากับผนังห้องมองทัตพิชาราวกับจะกลืนหล่อนเข้าไปอย่างนั้น พอเห็นหล่อนขยับจะเดินออกมาแขนอีกข้างก็ยกขึ้นกักร่างของหล่อนเอาไว้ 

ทันพิชากระดากอายจนไม่กล้าสบตาเขา “ บอสช่วยหลบไปหน่อยซิคะ ” หล่อนบอก

เสฏฐวุธยิ้ม มันเป็นรอยยิ้มที่ทำให้ทัตพิชาหายใจติดขัด “ ขอไข่ลวกผมสักสามฟองด้วยนะ เมื่อคืนคุณทำให้ผมหมดแรงเลยรู้มั้ย ” เขาจ้องหล่อน 

ทัตพิชาร้อนผ่าวที่ใบหน้า หล่อนช้อนตาขึ้นมองหน้าเขา “ ค่ะ ” หล่อนตอบเหมือนกระซิบ 

เสฏฐวุธขยับตัวหลบ ทัตพิชาจึงรีบวิ่งออกไปจากห้องนอนของเขา 

“ ค่อยๆ เดินก็ได้เดี๋ยวหกล้มนะ ” เสฏฐวุธร้องเตือนพลางหัวเราะฮึๆ 

ตึง ตึง… เสียงทัตพิชาวิ่งลงบันไดไปอย่างรวดเร็วทำเอาเสฏฐวุธโคลงศีรษะ เขากัดริมฝีปากเบาๆ นึกถึงเรือนร่างเล็กๆ ที่สมบูรณ์พร้อมด้วยอกอิ่มสวย เอวคอดกิ่ว สะโพกและก้นกลมกลึงนั้น แล้วยังกลิ่นกายหอมละมุนของหล่อนที่เขาไม่เคยได้กลิ่นแบบนี้จากผู้หญิงคนไหนเลย เขานี่ช่างโชคดีจริงๆ เสฏฐวุธต้องขอบคุณไวน์แดงสามขวดที่กลิ้งอยู่บนพื้นนั่นเพราะมันทำให้ทัตพิชายอมเป็นของเขา

“ ผมจะไม่ยอมให้ใครมาแย่งคุณไปพิชา ” สีหน้าและน้ำเสียงของเสฏฐวุธนั้นจริงจังเสียยิ่งกว่าเวลาทำงานเสียอีก